اتخاذ استراتژی مبتنی بر همکاری در بازارهای مالی بین‌الملی و تأثیر آن بر صلح: کاربرد نظریه بازی‌ها

از دیدگاه محققان عرصه روابط بین­الملل به ویژه در سنت لیبرال، همکاری­های اقتصادی نظیر تجارت و سرمایه­گذاری نقشی اساسی را در گسترش صلح و ممانعت از جنگ­افروزی دارد. بر این اساس مقاله حاضر ضمن اشاره به مصداق­های عینی از روابط بین­الملل با بهره­گیری از «نظریه بازی­ها» نشان می­دهد که «چگونه همکاری­های اقتصادی در قالب سرمایه­گذاری   بین­الملل می­تواند ضمن حداکثرسازی منفعت سرمایه­گذاران، مانع بروز جنگ و توسعه صلح شود». این مقاله با ارائه یک بازی ایستا بین بازیکنان، به مدل­سازی بازی بین سرمایه­گذاران و کشورها (با قدرت اقتصادی مشابه) با توجه به استراتژی­های ممکن هر کدام از بازیکنان پرداخته است.  برای این منظور ابتدا حالتی در نظر گرفته شده است که دو کشور نسبت به هم بی­تفاوت باشند. سپس در حالت دوم، دو کشور در نظر گرفته شده است که با هم رقیب (دشمن) هستند و در حالت سوم سه کشور فرض شده است، که یکی از آن­ها رقیب و دیگری بی­تفاوت است. با توجه به تعادل به دست آمده در هر سه حالت، نتیجه کلی مبنی بر این است که سرمایه­گذار با تشکیل پرتفولیو و سرمایه­گذاری در بازارهای مختلف و کشورها با ایجاد تعامل و صلح به بهترین پیامد (تعادل نش) دست می­یابند